ESKUBIDEAK ETA BETEBEHARRAK

Jone1

 (En castellano mas abajo)

Eskolan ikasi genuen lehen aldiz eskubide hitza zer zen. Eta beste hitz bati lotuta zetorren beti: betebehar. Azaldu zigutena nahiko errez ulertu genuen denok, funtsean gauza sinplea zelako: gizaki bakoitzak bere eskubide eta betebeharrak dituela. Gero esan ziguten eskubide eta betebehar horiek legeetan zetozela jasota. Eta legeak konstituzioan. Ikasi genuen ere zein eskubide historiko lortu izan diren eta noiz, emakumeen botoa, esklabutzaren abolizioa, lan orduen aldaketa… Ez dakidana da horren atzean ezkutatzen zen mezua ikasi ote genuen. Eskubideak ez datozela emanda, alegia, lortu egin behar direla.

Erabakitzeaz eskubideez baino gutxiago mintzatu ginen eskolan. Inork ez zigun galdetu ingelesaren ordez italiera ikasi nahi ote genuen, inork ez zigun galdetu literatura edo gramatika nahiago genuen, inork… bueno, bai, esango didazue, letrak edo zientziak aukeratu genitzakeen. Baina inork ez zigun galdetu ea aukera hori egin nahi genuen ere, eta biak ikasi nahi bagenituen zer? Ez gaude gauzak kuestionatzen ohituta, ez gaituztelako ohitu. Emanda datorrena datorren bezala onartzen hazi gara, eta hala jarraitzen dugu.

Eskolako orduko haurrari erabakitze eskubideaz hitz egingo bagenio handi geratuko litzaioke kontzeptua, eta galdera pila botako lituzke. Erabaki, zer, zergatik, nola, nork, noiz, zenbatero? Eskubidea, norena? Eskubidea ala betebeharra? Bada garaia gure barruko haurrari zalantza batzuk argi diezazkiogun, ezta?

DERECHOS Y OBLIGACIONES

Nos enseñaron por primera vez en la escuela qué encerraba la palabra derecho. Y siempre iba acompañada de otra palabra: obligación. Como era cosa simple, pronto entendimos lo que se nos explicaba: que cada ser humano tiene sus derechos y obligaciones. Luego nos dijeron que dichos deberes y obligaciones venían recogidos en las leyes. Y las leyes en la constitución. De la misma forma estudiamos qué derechos históricos se han conseguido y cuando, el voto de las mujeres, la abolición de la esclavitud, cambios en la jornada laboral… Pero no se si aprendimos el mensaje que se esconde tras todo ello. Que los derechos no vienen dados, esto es, que hay que conseguirlos

Sobre el derecho a decidir hablamos poco en la escuela. Nadie nos preguntó si, en lugar de inglés, queríamos estudiar italiano,  nadie nos preguntó si preferíamos literatura o gramática, nadie preguntó… bueno, sí, me vais a decir que sí, que podíamos elegir entre letras o ciencias. Pero nadie nos pregunto si acaso queríamos hacer esa elección, y si queríamos estudiar ambas?. No estamos aconstumbrados a cuestionarnos las cosas porque no nos han aconstumbrado. Hemos crecido aceptando las cosas dadas tal como vienen y seguimos igual.

Si hablaramos sobre el derechoa a decidir a aquel niño de la escuela, resultaría un concepto demasiado grande para él y realizaría un montón de preguntas. Decidir… qué, porqué, cómo, quién, cuándo, cada cuánto?. Derecho, de quién? Derecho u obligación?. Ya va siendo hora de que aclaremos algunas dudas al niño que llevamos dentro, o no?

Post hau Artikuluak, Jone Uria atalean eta , , , , laburpen hitzekin publikatua izan da. Gogokoetara gehitzeko lotura iraunkorra.

ESKUBIDEAK ETA BETEBEHARRAK -ri erantzun bat

  1. Jon-k dio:

    Gustatzen zait barruko umearen irudia. Parte hartzen eta erabakitzen asmatu duzu umetuta gaude. Ez gara hazi, zaharroak aurreko sisteman tokatzen zena botatzea zelako, zuok, sistema babestuegilegia delako, edo?

    Atsegin dut

Zure iritzia, Tu comentario

Fill in your details below or click an icon to log in:

WordPress.com Logo

You are commenting using your WordPress.com account. Log Out /  Aldatu )

Facebook photo

You are commenting using your Facebook account. Log Out /  Aldatu )

Connecting to %s